Archive for Politeizm
Maksymy delfickie – komentarz cz.5
Kolejne maksymy stanowią wskazówki dotyczące relacji z innymi ludźmi. Ponownie jak poprzednio — zaczną od ujęcia ogólnego, a następnym razem bardziej szczególnego. Nie używaj przysiąg Ορκω μη χρω Uciekaj od przysiąg Εγγυην φευγε Nie składaj obietnic Επαγγελου μηδενι Przemawiaj szczerze Απλως διαλεγου Nie wynoś się nad nikogo Υφορω μηδενα Pierwsze trzy maksymy wiążą się z […]
Maksymy delfickie – komentarz cz.4
Kolejne maksymy zgrupowałem ze względu na ich odniesienie do tego, co od nas nie zależy: szczęśliwego losu, ale i naturalnych kolei życia. Znaj właściwy czas Καιρον γνωθι Akceptuj czas Καιρον προσδεχου Odpowiadaj w czas Αποκρινου εν καιρω Rozpoznaj szczęście Τυχην νομιζε Lub przypadki Τυχην στεργε Nie wierz szczęściu Τυχη μη πιστευε Działaj szybko Πραττε συντομως […]
Maksymy delfickie – komentarz cz.3
Maksymy omawiane przeze mnie w poprzedniej części mówiły o tym, jaki powinien być stosunek człowieka do siebie, do swego życia. Maksymy uczyły nas szacunku do siebie samego. Co jednak zrobić, aby naprawdę na szacunek zasłużyć? Jakie cechy w sobie rozwijać? O tym mówią maksymy zebrane przeze mnie w kolejnej grupie. Nie chlub się siłą Επι […]
Maksymy delfickie – komentarz cz.2
Kolejna grupa maksym, jaką wyróżniłem, odnosi się do etyki w wąskim sensie, do relacji do samego siebie, o tym jak wytyczyć kierunek swego życia. Dzielę ją na dwie części — ogólną i szczegółową. Część pierwsza zawiera zatem maksymy odnoszące się w ogólny sposób do samego siebie: Módl się o możliwe Ευχου δυνατα Módl się o […]
Maksymy delfickie – komentarz cz.1
Nie ma co, Rutilius przekładając Maksymy Delfickie dał nam kawał pierwszorzędnej strawy duchowej. Zadziwiające połączenie ponadczasowej treści i lapidarności. Postanowiłem, w ramach swego bloga, spróbować zrekonstruować wyrażający się Maksymach etyczny kodeks czy program. W tym celu podzieliłem je tematycznie na kilka bloków. Pierwszy blok grupujący siedem maksym dotyczy relacji z Bogami: Czcij Bogów Θεους σεβου […]
Nowa świątynia pogańska w Tesalonikach
W Oreokastro, kilka kilometrów za Tesalonikami grupa greckich pogan wznosi własnymi rękoma pierwszą nowożytną świątynię poświęconą dawnym Bogom. Głównym inicjatorem, budowniczym a także właścicielem terenu jest pan Aristoteles Kakogeorgiou: Co sądzisz o tym wpisie?Genialny (15)Świetny (1)Niezły (0)Kiepski (0)Beznadziejny (0)
Mit a teologia
Z wielkim zainteresowaniem przeczytałem tekst Rutiliusa Prawda mitu. Zasadniczo zgadzam się z tym, że mitów nie należy odczytywać dosłownie, ale docierać do głębszej treści. Wydaje mi się jednak, że jest pewien poziom dosłowności, poza który Rutiliusowi nie udało się wykroczyć i dlatego – mimo wszystko – jego rozumienie nie jest jeszcze w pełni wolne od […]
Synteza
Kolejna próbka mojej domorosłej filozofii. Nadszedł czas, by spróbować dokonać syntezy dwóch rozważanych dotąd politeistycznych metafizyk. Zacznę od zastrzeżeń: 1) to moja własna próba i w żaden sposób nie wyraża poglądów innych autorów pantheionu, chyba, że sami tak stwierdzą. 2) to próba i jak każda próba jest tymczasowa i wstępna. Może pójdę głębiej w tym […]
Bogowie w każdym mężczyźnie
Druga książka autorki pod wieloma względami rozczarowuje, trudno uciec od wrażenia, że osobista biografia wygrywa tu z naukowym obiektywizmem. Między pierwszą a drugą częścią autorka bowiem się rozwiodła i od razu jej feminizmowi wyrosły zęby. Nieustannie młóci czytelników terminem „patriarchat” odmienianym przez wszystkie przypadki i utożsamianym jednostronnie z korzeniem wszelkiego zła. Dla przykładu: autorka trafnie […]